Politie agente voor 1 dag

Zondag 8 oktober was het zover. Van 14.00-22.30 uur mocht ik mee. Collega Simone ontving mij. Laat ik haar nou kennen! Wat een toeval. Samen met haar en wijkagent Hans werden we deze dag maatjes. Collega Dennis vertelde enthousiast over zijn werk en opleiding. De middag zou ik met hem en zijn maat meegaan, de avond met Simone en Hans. Laat dit idee nou in het water gevallen zijn, doordat de meldingen langs elkaar heenliepen. De hele dienst bij Simone en Hans gebleven, wat overigens erg gezellig was en goed bevallen. Ik heb een Grand Tour door het gebouw gehad, vele vragen gesteld en ook nog antwoord gekregen. De cappuccino smaakte ook goed.

We zijn gaan surveilleren in Lobith, Tolkamer, Spijk en Zevenaar. Ik ben op plekken geweest die ik helemaal niet kende. Alweer een verrijking. Ineens een melding voor 4802. Oh.. dat zijn wij! Aangezien ik goede schoenen aanheb, sta ik al klaar om weg te rennen. Er was geen spoed bij, dus had het op sloffen ook wel aangekund.
Zo hebben we een aantal meldingen gekregen van een omver gereden verkeersbord, degene is doorgereden en heeft er niks meegedaan. Collega’s hebben een praatje bij hem thuis gemaakt en ik was de schaduw, luisteren en observeren. Een bezorgd familielid die belde om haar 92 jarige kennis die de telefoon niet opnam. Gelukkig was de man thuis, alleen deed zijn telefoon het niet. Toen weer terug naar het bureau. Mijn onderweg gekochte salade in de kantine opgegeten en de collega’s een magnetron maaltijd.

Ineens een spoedmelding in Doesburg. Snel weg, blauw licht en geluid, kijk.. dit komt meer in de buurt en lijkt me het echte werk te gaan worden. Als een vrolijke kikker spring ik nog net niet op de achterbank op en neer van enthousiasme, maar weet ik mij te beheersen. Halverwege de melding dat het geen calamiteit meer is, maar dat we naar een ingeslagen autoruit in Giesbeek moeten. Enige teleurstelling overviel niet alleen mij, maar ook mijn maatjes. Na ja.. het zal je autoruit maar zijn, dan baal je ook vreselijk en ben je blij als de politie komt helpen.
We gaan ook nog langs bij een melder die op de parkeerplaats van een restaurant staat te koken van woede samen met zijn vriendin, omdat er binnen een schermutseling had plaatsgevonden tussen wat bekenden van hen. Ik kreeg de opdracht een beetje bij de collega’s uit de buurt te blijven, mocht er een vechtpartij zijn, ik veilig was. Ze zouden misschien associëren dat ik bij de politie hoor en mij de ogen kunnen uitprikken. Het bleek mee te vallen. Nadat ik onder de auto vandaan gekropen was, maakte ik me zichtbaar aan de melders. Mijn maatjes gingen het gesprek aan met de amokmakers, ik bleef bij de melder en vriendin. Wat is jouw functie dan, vroeg de melder. Ik mag mee met de volgdienst vandaag. Had melder op Facebook gezien, dat je dat kon winnen als vacature. Ik heb naar ze geluisterd en na afloop kreeg ik een hand en een bedankt dat je ons tot rust hebt gebracht. Leuk om te horen, dat ik een klein aandeeltje heb mogen leveren. Ik ben natuurlijk niet mee alleen voor de mooiigheid.

Ik werd vriendelijk begroet door verschillende collega’s die op kantoor kwamen of vertrokken. Een gemoedelijke, leuke sfeer en ik voelde me welkom. Alsof ik bij het team hoorde. Mooie ervaring. De laatste melding ging naar de kermis in Westervoort, waar een vechtpartij zou zijn. Ik had van manlief een fluit, blocnote, potlood, en ty-raps meegekregen, dus ik was goed voorbereid. Meerdere collega’s waren ter plaatse. Ook hier bleef ik voor de zekerheid op gepaste afstand. Toen het ook hier mee bleek te vallen, kroop ik weer onder de auto vandaan. Met verschillende (dronken) betrokkenen praatje gemaakt en geluisterd. In- en meegehumd, even een aanraking op hun schouder ter geruststelling. Ook hier weer de vraag wat ik er dan bij moest. Volgdienst observatie, verder in het midden gelaten. Ook hier weer een hand, bedankt voor het tot rust brengen. Je zou er wel een geschikt type voor zijn, melde het dronkenlapje. Ja, die hoor ik al jaren. Kinderen en dronkaards spreken de waarheid of zoiets was het toch?

Aan het einde van de dienst moesten er nog een aantal formulieren ingevuld worden, wat na zo’n dienst best tijd en nog energie in beslag neemt. Ik zie een aantal overeenkomsten met mijn eigen werk. Het doen van veel administratie, de mensen in het veld waar je mee te maken krijgt. In mijn geval de thuissituatie of instelling. Ook ik ben af en toe politie agent, alleen op een andere manier en jammer van dat uniform. Je weet van minuut tot minuut niet wat je te wachten staat, advies om dus altijd je dienst blanco in te gaan. Een aantal dingen zouden efficiënter kunnen, zit ik mij tussen het wachten van meldingen door te bedenken. Al die verschillende formulieren in de computer doorlopen. Het is inmiddels 22.30 uur en ik neem afscheid van een leuk stel, bevlogen en betrokken mensen. Een selfie met maatje Simone en waar ik weken naar uitgekeken heb, is alweer ten einde. Wat een bijzondere ervaring om meegemaakt te hebben en dat ik die kans van jullie heb mogen krijgen. Heel veel dank daarvoor! Mocht er nog een keer een plekje vrij zijn, zou ik heel graag nog een keer mee willen.