De Bewaker

Duf word ik wakker vanochtend op mijn werklocatie. Iets beter geslapen, maar blijft steeds een worsteling ‘op je werk slapen’. Wellicht ligt het er ook aan om de verantwoordelijkheid te hebben voor 18 bewoners, alhoewel er s’nachts weinig gedoe is hier, gelukkig.

Gisteravond ging om 22.30 uur de bel. Deur geopend, alleen was er niks te zien. Goh.. wat flauw. Na 20 minuten weer de bel. Ik ruk de deur open, op mijn sokken trek ik een sprint de buurt in. Ik scan de omgeving en spied in het rond. Mocht ik iemand zien, dan heeft die pech, vandaag toch al een ballendag gehad. Eén bewoner is nog wakker, hij is gek van de politie, zet zijn politiepet op, pakt zijn houten geweertje en gaat in de aanslag staan. Kijk! En daar heb je nu wat aan. Gezegd dat ik het fijn vindt dat hij me helpt, samen kunnen we dit aan en bewaken we het fort. Als grapje zeg ik dat hij daar de hele nacht dan maar moet staan om de boel in de gaten te houden.

Als afsluiting ontsmet ik de locatie ivm Corona en wil mijn bed induiken, als ik bewoner nog steeds voor het raam zie gluren of hij iemand ziet. Hij neemt zijn taak erg serieus. Vertel hem dat zijn avonddienst erop zit, mag afzwaaien en een goede nacht gewenst. We salueren naar elkaar en marcheren ieder ons slaapverblijf binnen.