De Overlevende (In herinnering)
Frank en vrij staat haar rollator op de weide geparkeerd. Gearmd neem ik mevrouw mee naar het bankje aan de IJssel. ‘Hier moeten we gaan zitten, want hier zat ik altijd met mijn man’, zegt ze en we nemen plaats. Nikszeggend en starend naar alles wat we zien, kijken we samen naar de natuur, om vervolgens te praten over het heden en met name het verleden.
Mijn eerste kennismaking was bijzonder. Wat een leuke, lieve vrouw. Er was meteen een klik. Ik motiveer haar dingen te vertellen en ik luister naar haar boeiende verhalen. Ze is een prachtige dame van 95 jaar met dementie. Ze heeft veel meegemaakt en een roerig leven gehad. Er is door de familie een Levensboek gemaakt, die ik af en toe er bij pak om het gesprek op gang te houden. We hebben veel lol en samen hebben we achter de piano nog Quatre Mains gespeeld. ‘Wat een stom stuk, vind ik niet leuk, ik wil iets anders spelen’, was haar antwoord. Om vervolgens een bekend stuk voor haar samen ten gehore te brengen. We zijn blij en geven elkaar een High Five dat we dit samen goed doorstaan hebben. We puzzelen, drinken kopjes thee met koekjes en chocolaatjes. Soms doen we samen de afwas en gaan we er op uit. De Intratuin en ritjes over De Posbank. Wat genoot ze hiervan. De tuin van kasteel Middachten hebben we bezocht, mevrouw in de rolstoel, ik zwetend zwoegend er achteraan. ‘Je hebt mijn dag tot een sprookje gemaakt’, zei ze. Wat voelde ik me warm en gelukkig van binnen.
We hebben mooie foto’s gemaakt en enorm genoten. Helaas begon mevrouw meer in te leveren. De laatste keer dat ik bij haar was viel ze steeds in slaap, ondertussen happend van haar koekje. Ik was er voor haar en ging de krant lezen. Ineens schrok ze wakker en zei me ‘ik denk niet dat het de bedoeling is dat u nu de krant zit te lezen’. Inwendig moest ik zo lachen. In overleg met haar dochter ben ik uiteindelijk naar huis gegaan.
Ik heb een bijzondere vrouw ontmoet, die veel over haar oorlogsverleden heeft verteld. Iets waar ik met mijn hoofd geen voorstelling van kon maken. Dat ik met haar hierover mocht praten en naar mocht luisteren, dat ze me deelgenoot hiervan heeft gemaakt, heeft een grote indruk op me gemaakt. Haar 95 jarige rimpelige hand in de mijne, zo verbonden en toch zo ver weg.
De Vrijheid… die je vaak is afgepakt door anderen en waar je zo goed mee om bent gegaan. Vrijheid… na de oorlog om het leven weer op te pakken. Vrijheid… om je rollator te laten staan op de weide en samen met mij op een bankje te gaan zitten. Lieve mevrouw, ik ga je missen en dat je in vrede mag rusten!